WSTĘP: Leptyna jest hormonem regulującym łaknienie oraz procesy włóknienia i regeneracji wątroby. Natomiast TNF-alfa jest najważniejszą cytokiną biorącą udział w patogenezie alkoholowego uszkodzenia wątroby.
CELEM PRACY była ocena zależności między stężeniem leptyny, TNF-alfa oraz wartościami 'prób wątrobowych' u mężczyzn z zespołem zależności alkoholowej (zza) leczonych odwykowo.
METODYKA: U 80 mężczyzn z zza (40,3+/-9,2lat) metodą ELISA oznaczono stężenie leptyny, TNF-alfa, wartości 'prób wątrobowych' oraz wielkość spożycia alkoholu.
WYNIKI: Pacjenci z podwyższonymi >40U/l aktywnościami transaminaz mieli podobne stężenia leptyny i TNF-alfa jak chorzy z poziomem enzymów wątrobowych nie przekraczającym norm laboratoryjnych, choć osoby z obu podgrup wypiły zbliżoną średnią ilość alkoholu w ciągu 90 dni przed badaniem. Pacjenci z ponadprzeciętnym stężeniem leptyny (>3,8), w porównaniu z chorymi z niższym poziomem hormonu, wypili o połowę mniej alkoholu (ns), mieli jednak przeszło dwukrotnie większą aktywność GGTP, większe BMI i stężenie trójglicerydów, przy podobnych wartościach transaminaz i bilirubiny. Mężczyźni z oznaczalnym (>0,0pg/l) stężeniem TNF-alfa mieli podobne wartości 'prób wątrobowych', jak chorzy, w których surowicy nie stwierdzono obecności tej cytokiny. Natomiast, gdy porównano chorych z ponadprzeciętnym (>36pg/l) stężeniem TNF-alfa z pacjentami z niższym poziomem tej cytokiny, w pierwszej grupie wykazano znamiennie wyższe stężenie leptyny przy zbliżonych poziomach enzymów wątrobowych. Metodą krokowo postępującej regresji wielokrotnej oceniono wpływ badanych czynników na poziom 'prób wątrobowych', nie uzyskano jednak znamiennych równań regresji, a leptyna i TNF-alfa, BMI oraz wielkość spożycia alkoholu nie determinowały istotnie ich wariancji. Stężenie leptyny istotnie określała wartość BMI, a poziom TNF-alfa ujemnie korelował z wiekiem i faktem przebyciem delirium tremens.
WNIOSKI: Nie stwierdzono istotnych zależności między wartościami 'prób wątrobowych' a stężeniem leptyny i TNF-alfa u badanych alkohololików, choć potwierdzono znany z piśmiennictwa związek poziomu cytokin z masą ciała i wiekiem.

• Legal notice:
  

  Copyright (c) Pielaszek Research, all rights reserved.
  The above materials, including auxiliary resources, are subject to Publisher's copyright and the Author(s) intellectual rights. Without limiting Author(s) rights under respective Copyright Transfer Agreement, no part of the above documents may be reproduced without the express written permission of Pielaszek Research, the Publisher. Express permission from the Author(s) is required to use the above materials for academic purposes, such as lectures or scientific presentations.
  In every case, proper references including Author(s) name(s) and URL of this webpage: https://science24.com/paper/1469 must be provided.

1. CZYNNIKI DETERMINUJĄCE WIELKOŚĆ REFLUKSU ŻOŁĄDKOWO- PRZEŁYKOWEGO W ANALIZIE WIELOCZYNNIKOWEJ.
2. PARAMETRY WĄTROBOWE A WSKAŹNIKI ODŻYWIENIA I TOLERANCJA GLUKOZY U MĘŻCZYZN Z ZESPOŁEM ZALEŻNOŚCI ALKOHOLOWEJ W OKRESIE 4 TYGODNI ABSTYNENCJI.
3. WYBRANE PARAMETRY KLINICZNE I BIOCHEMICZNE U PACJENTÓW Z NADŻERKOWYM ZAPALENIEM PRZEŁYKU DIAGNOZOWANYCH Z POWODU BÓLÓW W KLATCE PIERSIOWEJ.
4. PACJENCI Z PATOLOGICZNYM I FIZJOLOGICZNYM KWAŚNYM REFLUKSEM ŻOŁĄDKOWO- PRZEŁYKOWYM MAJĄ PODOBNĄ KWAŚNOŚĆ ŻOŁĄDKOWĄ.
5. WPŁYW USZKODZENIA WĄTROBY NA ZMIANY STĘŻEŃ HORMONÓW PŁCIOWYCH U KOBIET UZALEŻNIONYCH OD ALKOHOLU LECZONYCH ODWYKOWO
6. BIOCHEMICZNE WYKŁADNIKI FUNKCJI WĄTROBY A STĘŻENIE HORMONÓW PŁCIOWYCH U KOBIET I MĘŻCZYZN UZALEŻNIONYCH OD ALKOHOLU.
7. WARTOŚCI 'PRÓB WĄTROBOWYCH' A STĘŻENIE TLENKU AZOTU, STAN RÓWNOWAGI ANTYOKSYDACYJNEJ KRWI ORAZ POZIOM TNF-alfa U PACJENTÓW Z ZESPOŁEM ZALEŻNOŚCI ALKOHOLOWEJ LECZONYCH ODWYKOWO.