WSTĘP: Kwas solny wydzielany w żołądku jest głównym czynnikiem odpowiedzialnym za patologiczne obniżenie pH przełykowego (pHp), a hamowanie jego sekrecji jest podstawową metodą terapii choroby refluksowej przełyku (GERD).
CELEM PRACY było porównanie odsetka czasu monitorowania z pH żołądkowym (pHż)<4 u pacjentów z patologiczną i fizjologiczną ekspozycją przełyku na pH w tym przedziale.
METODYKA: U 104 nieleczonych mężczyzn, których diagnozowano z powodu nietypowych bólów w klatce piersiowej, według ogólnie przyjętych zasad przeprowadzono jednoczesne monitorowanie pHż i pHp przy pomocy dwukanałowej sondy pH-metrycznej z 15cm odstępem kanałów.
WYNIKI: Pacjenci z patologicznym kwaśnym (>4,5% czasu monitorowania z pHp<4) refluksem żołądkowo- przełykowym (pREF, n=27) nie różnili się od pacjentów z krótszym czasem monitorowania z pHp<4 (fREF, n=77) pod względem wartości parametrów demograficznych oraz klinicznych, w tym obrazu endoskopowego i histopatologicznego błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz intensywności jej kolonizacji przez Helicobacter pylori (Hp). Pacjenci z pREF mieli podobne czasy utrzymywania się pHż <4, w ciągu całej doby (78,6+/-20,7 vs. 76,1+/-20,3%; p=0,60), za dnia (68,2+/-29,1 vs. 68,5+/-24,5%; p=0,96) i w nocy (83,1+/-24,0 vs. 78,9+/-25,0%; p=0,45). Podobne wyniki uzyskano w podgrupie pacjentów zakażonych Hp, natomiast wśród pacjentów Hp-negatywnych, u chorych z pREF, przy małej liczebności podgrup (n= 7 vs. 17), stwierdzono granicznie dłuży czas utrzymywania się pHż<4 w ciągu doby i za dnia niż u chorych z fREF. Nie wykazano korelacji między parametrami pHż i pHp.
WNIOSKI: (1)Brak zależności między pH żołądkowym i przełykowym potwierdza dominującą rolę zaburzeń motoryki przełyku w patogenezie GERD i podważa znaczenie oznaczania pHż w ocenie metod jej terapii. (2)Jednakowy endoskopowy i histopatologiczny stopień zapalenia przełyku, mimo większego jego narażenia na kwaśną treść żołądkową u pacjentów z pREF, wskazuje na znaczenie mechanizmów śluzówkowych w patogenezie uszkodzenia przełyku u pacjentów z nietypowym bólem w klatce piersiowej.

• Legal notice:
  

  Copyright (c) Pielaszek Research, all rights reserved.
  The above materials, including auxiliary resources, are subject to Publisher's copyright and the Author(s) intellectual rights. Without limiting Author(s) rights under respective Copyright Transfer Agreement, no part of the above documents may be reproduced without the express written permission of Pielaszek Research, the Publisher. Express permission from the Author(s) is required to use the above materials for academic purposes, such as lectures or scientific presentations.
  In every case, proper references including Author(s) name(s) and URL of this webpage: https://science24.com/paper/1380 must be provided.

1. CZYNNIKI DETERMINUJĄCE WIELKOŚĆ REFLUKSU ŻOŁĄDKOWO- PRZEŁYKOWEGO W ANALIZIE WIELOCZYNNIKOWEJ.
2. PARAMETRY WĄTROBOWE A WSKAŹNIKI ODŻYWIENIA I TOLERANCJA GLUKOZY U MĘŻCZYZN Z ZESPOŁEM ZALEŻNOŚCI ALKOHOLOWEJ W OKRESIE 4 TYGODNI ABSTYNENCJI.
3. WYBRANE PARAMETRY KLINICZNE I BIOCHEMICZNE U PACJENTÓW Z NADŻERKOWYM ZAPALENIEM PRZEŁYKU DIAGNOZOWANYCH Z POWODU BÓLÓW W KLATCE PIERSIOWEJ.
4. STĘŻENIE LEPTYNY I TNF-ALFA A BIOCHEMICZNE WYKŁADNIKI FUNKCJI WĄTROBY U MĘŻCZYZN UZALEŻNIONYCH OD ALKOHOLU W OKRESIE ABSTYNENCJI.
5. WPŁYW USZKODZENIA WĄTROBY NA ZMIANY STĘŻEŃ HORMONÓW PŁCIOWYCH U KOBIET UZALEŻNIONYCH OD ALKOHOLU LECZONYCH ODWYKOWO
6. BIOCHEMICZNE WYKŁADNIKI FUNKCJI WĄTROBY A STĘŻENIE HORMONÓW PŁCIOWYCH U KOBIET I MĘŻCZYZN UZALEŻNIONYCH OD ALKOHOLU.
7. WARTOŚCI 'PRÓB WĄTROBOWYCH' A STĘŻENIE TLENKU AZOTU, STAN RÓWNOWAGI ANTYOKSYDACYJNEJ KRWI ORAZ POZIOM TNF-alfa U PACJENTÓW Z ZESPOŁEM ZALEŻNOŚCI ALKOHOLOWEJ LECZONYCH ODWYKOWO.