Charakteryzacja aglomeratów i struktury fraktalnej proszku

Nachylenie krzywej SAS w skali log-log jest zdeterminowane postacia rozkadu wielkosci ziaren (patrz §2.3.9). Ustalono, ze nachylenie p = - 4 odpowiada rozkadowi log-normalnemu zas p = - 2 rozkadowi wykadniczo-potegowemu. Szczególna cecha rozpraszania niskokatowego jest - obok pomiarów wielkosci ziaren - mozliwosc badania obiektów wiekszych niz rozmiar ziarna proszku (lewa czesc krzywej z rys. 3.10a). Obiekty te to ukady ziaren pozostajace w pewnych geometrycznych relacjach wzgledem siebie. Spodziewane relacje to:

  1. Brak jakichkolwiek relacji. Luzny proszek z niepowiazanymi, stosunkowo odlegymi od siebie ziarnami, najlepiej zawiesina drobin w cieczy. Krzywa SAS takiego ukadu dla q $ \ll$ $ {\frac{{2\pi }}{{<R>}}}$ powinna miec stae nachylenie p = 0.
  2. Aglomeraty ziaren. Czesc ziaren zwiazana w ``super ziarna'' o wielokrotnie wiekszym rozmiarze niz ziarna pierwotne (krystality). Krzywa SAS powinna skadac sie z segmentów o nachyleniu wasciwym dla GSD kazdego ``podproszku'', wystepujacych w obszarze q wasciwym dla sredniego rozmiaru ziarna (lub aglomeratu) kazdego ``podproszku''.
  3. Fraktale masowe. Rozgaezione aglomeraty ziaren mogace osiagac rozmiary porównywalne z objetoscia próbki (rys. 3.8). Rozpraszaja jak pojedyncze ziarna ale o zmiennej gestosci. Gestosc fraktala masowego o wymiarze DM jest funkcja odlegosci od jego centrum: $ \rho$(r) = $ {\frac{{m(r)}}{{V(r)}}}$ $ \cong$ $ {\frac{{r^{D_{M}}}}{{r^{3}}}}$ = rDM-3. Rozpraszanie na takich strukturach daje, wedug [52], nachylenia krzywej niskokatowej p = - DM.
Krzywa niskokatowa posiada typowo trzy rejony niosace trzy rózne informacje:

roman pielaszek 2003-01-13