Dyspepsja czynnościowa (DC), definiowana jest jako ból lub dyskomfort w nadbrzuszu, co najmniej12 tygodni w roku, po wykluczeniu zmian organicznych.
Celem pracy była ocena DC u pacjentów pracowni endoskopowej; oraz związku dolegliwości z infekcją Helicobacter pylori (Hp) i histologią.
230 chorych badanych po raz pierwszy, otrzymało ankietę Gast 2001, wykonano gastroskopię z testem ureazowym oraz oceną bioptatów z antrum i trzonu żołądka. Wykluczono osoby ze zmianami organicznymi (gastroskopia, usg). W bioptatach oceniano zmiany zapalne, aktywność, stopień zaniku, metaplazję jelitową oraz zakażenie Hp. Chorych podzielono na 3 grupy: bez zakażenia, z zakażeniem poddaną eradykacji oraz z zakażeniem nie eradykowaną. Niezależnie od eradykacji wszyscy otrzymywali przez 6 tygodni lanzoprazol. Chorych kontrolowano po 6 tygodniach i 6 miesiącach. Analiza statystyczna, test chi kwardat i Fishera.
DC rozpoznano u 53 osób (23 %). Zakażenie Hp wynosiło 69,8%. Wykazano nasilone zmiany histologiczne u 83,3% osób zakażonych Hp. W grupie bez infekcji u ponad 70 % nie stwierdzono zmian mikroskopowych. Pacjenci z dyspepsją częściej zgłaszali bóle głowy, pleców, nerwowość, depresję i kołatania serca. Dolegliwości występowały częściej u osób z wykształceniem ponadpodstawowym oraz palących. Nie wykazano korzystnego wpływu eradykacji Hp na profil objawów, przyjmowanie lanzoprazolu pomocne było w momencie terapii. Po 6 miesiącach profil objawów nie uległ zmianie.
Stopień infekcji Hp u osób z dyspepsją był wyższy niż zakażenie w populacji. Leczenie infekcji nie miało wpływu na profil dolegliwości. Korzystny efekt wywierała terapia lanzoprazolem. Pacjenci z dyspepsją częściej zgłaszali objawy nie związane z przewodem pokarmowym. Najbardziej kontrowersyjnym problemem jest rozpoznawanie zmian czynnościowych u osób zakażonych Hp, u których mikroskopowo stwierdza się nasilone zmiany zapalne.
|