Search for content and authors
 

Neurotoksyczne działanie ołowiu. Mechanizmy zaburzeń funkcji synaptycznych

Irena Baranowska-Bosiacka ,  Dariusz Chlubek 

Katedra Biochemii i Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego (PUM), Powstańców Wlkp. 72, Szczecin 70-111, Poland

Abstract

Obserwowane neurotoksyczne działanie ołowiu (Pb) przyczyniło się do obniżenia tzw. „bezpiecznego stężenia” tego pierwiastka we krwi. Obecnie można przyjąć, że wykazuje on szkodliwe działanie w każdym stężeniu, będąc szczególnie niebezpiecznym dla rozwijającego się mózgu. Najbardziej drastyczne objawy kliniczne ze strony o.u.n. jak encefalopatia występują obecnie rzadko, w przypadku ostrych zatruć. Narażenie na niższe dawki może powodować niespecyficzne zakłócenia czynności mózgu jak: obniżenie percepcji, zaburzenia pamięci i uczenia się, obniżenie IQ, zaburzenia neuropsychologiczne, nadmierną pobudliwość i agresję.

 Liczne badania dowiodły, że Pb powoduje funkcjonalne i metaboliczne zmiany w mózgu. Nie wyklucza się również, że może stanowić jeden z czynników przyspieszających lub/i wzmagających rozwój chorób o podłożu neurodegeneracyjnym oraz starzenia się. Badania epidemiologiczne wykazały również związek między podwyższonym poziomem Pb w mózgu a chorobą Parkinsona oraz stwardnieniem bocznym zanikowym (ALS). Jednak pomimo wielu lat badań mechanizmy leżące u podstaw neurotoksyczności Pb nie są do końca poznane, co więcej sugeruje się wiele możliwych miejsc działania w o.u.n.  

Na poziomie biochemicznym i molekularnym Pb wywołuje szereg zaburzeń zarówno w przekaźnictwie nerwowym, jak też właściwościach receptorów dla neuroprzekaźników, w tym dla glutaminianu. Blokowanie aktywności postsynapycznego jonotropowego receptora glutaminianergicznego NMDA (N-methyl-D-aspartate receptor) oraz hamowanie procesu długotrwałego wzmocnienia synaptycznego (long-term potentation, LTP) uważa się za mechanizmy leżące u podłoża neurotoksyczności. Narażenie na Pb w okresie rozwoju mózgu zaburza ontogenetyczną ekspresję podjednostek receptora oraz fosforylację białka CREB (cAMP response element binding protein) będącego czynnikiem transkrypcyjnym dla wielu genów wczesnej odpowiedzi (immediate early genes, IEGs), powodując zakłócenia w przekazywaniu sygnałów w synapsie oraz zaburzenia plastyczności synaptycznej. 

Wykazano także, że Pb hamuje presynaptyczne kanały wapniowe bramkowane napięciem (voltage-gated Ca2+ channels, VGCC) oraz zaburza ekspresję presynaptycznych białek (m.in. synaptogaminy-Syn i synaptobreviny-Syb), które biorą udział w tworzeniu i fuzji pęcherzyków synaptycznych. Działanie to może wynikać z możliwości interferowania z sygnałem wapniowym (skutkiem zastępowania Ca2+ przez Pb2+), co wpływa na neurotransmisję presynaptyczną. Ponadto zahamowanie sygnału wapniowego skutkuje obniżeniem stężenia neurotrofiny pochodzenia mózgowego (brain-derived neurotrophic factor, BDNF) powodując obniżoną aktywację presynaptycznego receptora TrkB (tropomyosin-related kinase receptor B). Bez pozytywnego wzmocnienia zaburzeniu ulega  inkorporacja Syb i Syn do pęcherzyków synaptycznych. Uważa się, że zależne od receptora NMDA zaburzenia w przekazywaniu sygnałów są jednym z mechanizmów leżących u podstawy zaburzeń neurorozwojowych o środowiskowej etologii.

 

Legal notice
  • Legal notice:
 

Related papers

Presentation: Oral at XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Magnezologicznego im. prof. Juliana Aleksandrowicza, Symposium D, by Irena Baranowska-Bosiacka
See On-line Journal of XIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Magnezologicznego im. prof. Juliana Aleksandrowicza

Submitted: 2011-04-29 20:03
Revised:   2011-06-01 13:49