Achalazja przełykowa jest często spotykanym schorzeniem motorycznym górnego odcinka przewodu pokarmowego. Nadal jednak stanowi duży problem diagnostyczno - terapeutyczny, szczególnie w przypadkach o niewielkim stopniu zaawansowania.
CELEM pracy jest ocena wyników leczenia chorych z rozpoznaniem achalazji przełykowej przy pomocy dilatacji pneumatycznej i kardiomiotomii oraz porównanie obu zastosowanych metod.
MATERIAŁ stanowi grupa 104 chorych z rozpoznaniem achalazji (71 kobiet, 33 mężczyzn, średni wiek 43.5 lat, zakres wiekowy od 19 do 75 roku życia) objętych leczeniem w latach 1996-2002. Czas trwania choroby wynosił od 5 miesięcy do 22 lat.
METODYKA. U każdego chorego przed rozpoczęciem leczenia wykonano kompleksowe badania wizualizacyjne: endoskopowe, radiologiczne, manometryczne. Model leczenia chorych oparto na postępowaniu 2-etapowym. W etapie pierwszym wykonywano 2-3 krotną dilatację pneumatyczną. Brak odpowiedzi na wykonany zabieg dilatacji traktowany był jako niepowodzenie. Chorego kwalifikowano do zabiegu operacyjnego.
WYNIKI. Spośród wszystkich 104 chorych, u 73 chorych ( 70,2%) uzyskano klinicznie wynik dobry lub bardzo dobry, stosując zabieg dilatacji pneumatycznej. Zabieg powtarzano tylko u 8 chorych z powodu nawrotu dysfagii. U pozostałych 31 chorych ( 29,8%) po nieudanych próbach poszerzania wykonano zabieg kardiomiotomii sposobem Hellera ze śródoperacyjną manometryczną kontrolą doszczętności kardiomiotomii.
WNIOSKI. Na podstawie własnych obserwacji można potwierdzić dużą skuteczność dilatacji pneumatycznej traktowanej jako leczenie ostateczne lub przedoperacyjnie, poprawiające pasaż przełykowo-żołądkowy przed kolejnym etapem, jakim był zabieg operacyjny. Manometria przełykowo - żołądkowa pozwoliła obiektywnie ocenić stopień zaawansowania procesu chorobowego i skuteczność podjętego leczenia.
|