Model proszku polidyspersyjnego dla krysztaów z bedami uozenia

W badanych przez nas nanokrysztaach o strukturze najgestszego upakowania (SiC, GaN i diamentu) regua jest obecnosc bedów uozenia. Ich obecnosc amie symetrie heksagonalna krysztau, co silnie wpywa na zjawisko dyfrakcji. Pokazemy, jak mozna uwzglednic ich wystepowanie w obliczeniach dyfrakcyjnych ab initio.

Bedy uozenia maja nature statystyczna i dlatego moga byc opisane przez prawdopodobienstwo ich wystapienia, czyli P(h) (parametr heksagonalnosci, patrz §1.4.2).

Aby obliczyc profil dyfrakcyjny nieuporzadkowanego nanokrysztau, konieczna jest znajomosc funkcji rozkadu radialnego, RDF(r) odpowiadajacej jego strukturze. Poniewaz bedy uozenia sa rozmieszczone losowo w caej dugosci krysztau, otoczenie zadnego z atomów nie moze byc traktowane jako srednie w skali caego krysztau. Rozwiazaniem mogoby byc wielokrotne obliczenie otoczenia jednego atomu dla zmieniajacych sie konfiguracji bedów uozenia (losowanych z prawdopodobienstwem P(h)), po czym wziecie sredniej. Jest to jednak metoda kosztowna obliczeniowo. W niniejszym paragrafie zaproponujemy efektywna metode obliczania funkcji RDF(r) usrednionej po wszystkich konfiguracjach bedów uozenia danych prawdopodobienstwem P(h).