Wzgledna szerokosc GSD a metoda syntezy

Stwierdzono, ze stosunek wyznaczonej doswiadczalnie dyspersji $ \sigma$ do wartosci sredniej < R > rozkadu wielkosci ziaren jest w przyblizeniu stay i charakterystyczny dla miejsca syntezy materiau. Prawidowosc ta pozostaje prawdziwa nawet dla proszków znacznie rózniacych sie srednim rozmiarem ziarna (tabela 3.2).

Table: Przykady wyników dopasowan krzywej Pearson7 (parametry a2 i a3) do najsilniejszych linii dyfrakcyjnych (o indeksie hkl i poozeniu q) próbek SiC otrzymywanych dwoma metodami: w pomieniu (k6v, k8) oraz z pirolizy materiaów krzemoorganicznych w kontrolowanej temperaturze (157k, ew3k). Wielkosc $ {\frac{{<R>}}{{\sigma }}}$ jest charakterystyczna dla metody otrzymywania materiau.
Próbka hkl q a2 a3 < R > $ \sigma$ $ {\frac{{<R>}}{{\sigma }}}$
SiC k6v 022 4.08 0.0319672 0.7295257 141.9 119.7 1.18
SiC k6v 113 4.78 0.0333162 0.7295257 134.2 115.5 1.16
SiC k6v 222 4.99 0.0333162 0.7176996 109.9 94.4 1.16
SiC k8 022 4.10 0.0164973 0.7443229 279.2 230.5 1.21
SiC k8 044 8.18 0.0185272 0.75501 251.2 204.3 1.23
SiC k8 113 4.79 0.0181521 0.7737516 260.7 206.8 1.26
SiC 157k 022 4.10 0.2026393 1.1512892 27.8 15.7 1.77
SiC 157k 113 4.78 0.2138783 1.1921648 26.6 14.6 1.82
SiC ew3k 022 4.10 0.2476773 1.3118399 23.5 12.1 1.95




Po przeanalizowaniu wszystkich posiadanych materiaów istotnie dao sie je pogrupowac wedug wasciwej im wzglednej szerokosci rozkadu wielkosci ziarna, rys. 3.7. Z rys. 3.7 widac, ze zaleznie od genezy proszków nanokrystalicznych, ich wzgledne dyspersje róznia sie nawet dwa razy: diament otrzymywany z eksplozji (II) ma rozkad wielkosci krystalitów przeszo dwukrotnie szerszy niz SiC (V) posiadajacy ziarna podobnej wielkosci, lecz otrzymywany z izotermicznego wygrzewania materiau amorficznego (por. 1.3.1 i 1.3.2). Weglik krzemu syntezowany w pomieniu posiada wartosc $ {\frac{{<R>}}{{\sigma }}}$ lokujaca sie pomiedzy tamtymi dwoma.

Zaobserwowano nastepujace ogólne prawidowosci:

Figure: Zaleznosc $ {\frac{{<R>}}{{\sigma }}}$ rozkadu wielkosci ziaren od mechanizmu syntezy nanokrysztaów. Rózne próbki tego samego pochodzenia, nawet o ziarnach bardzo rózniacych sie wielkoscia (tutaj: od 25 do 270Å), wykazuja zawsze podobny stosunek $ {\frac{{<R>}}{{\sigma }}}$. (I, III)- diament otrzymywany z przemiany fazowej grafitu w warunkach eksplozji, (II)- diament otrzymywany wegla zawartego w dynamicie w czasie jego eksplozji, (V)- SiC otrzymywany metoda izotermicznej pirolizy zwiazków krzemoorganicznych, (VI)- SiC otrzymywany w pomieniu silanu w metanie. (IV)-symulowane dane SiC pokazano dla oszacowania niepewnosci pomiaru $ {\frac{{<R>}}{{\sigma }}}$.
\resizebox*{!}{0.28\textheight}{\includegraphics{eps/gsd/R_nad_sigma2.eps}}

Mozna powiedziec, ze najwezsze rozkady wielkosci ziaren osiaga sie w kwazistatycznych procesach wzrostu w ciele staym (np. podczas dugotrwaego wygrzewania materiau amorficznego w piecu o staej temperaturze), zas najszersze w syntezach gazowych przy duzym gradiencie temperatury.

roman pielaszek 2003-01-13