wstęp i cel pracy: Autorzy przedstawiają analizę wyników operacji chorych z uchyłkiem gardłowo-przełykowym (Zenkera). Zasadniczym celem pracy była ocena dwóch metod leczenia uchyłków: wycięcia uchyłka i miotomii górnego zwieracza przełyku oraz podwieszenia uchyłka wraz z miotomią górnego zwieracza przełyku.
materiał i metody: W latach od 1980 do 2002 w Klinice Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby leczono operacyjnie 46 chorych z powodu uchyłka przełyku. Dominującym objawem klinicznym i wskazaniem do operacji były trudności w połykaniu. Rozpoznanie uchyłka i jego wielkość ustalano na podstawie badania radiologicznego z kontrastem. Chorych podzielono na dwie grupy: "I" - 18 chorych leczonych wycięciem uchyłka i "II" - 28 chorych leczonych podwieszeniem uchyłka. U wszystkich wykonywano miotomię górnego zwieracza przełyku. O wyborze metody leczenia decydowała wielkość uchyłka i stan ogólny chorego.
wyniki: Dominującą grupą chorych byli chorzy w siódmej dekadzie życia. U ponad połowy z nich z zaburzeniom połykania towarzyszyły objawy przewlekłego zapalenia górnych dróg oddechowych. U 25% chorych wielkość uchyłka nie przekraczała 2 cm. Jeden chory z grupy I zmarł w okresie pooperacyjnym, u dwóch 11% (2/18) obserwowano objawy przetoki z linii szwów (wygojone metodami zachowawczymi), u 6 33% (6/18) stwierdzono powikłania oddechowe. W grupie II żaden chory nie zmarł w okresie okołooperacyjnym, powikłania oddechowe rozpoznano u 11 - 39% (11/28). W ciągu ostatniego okresu w żadnej z grup nie obserwowano objawów wynikających z uszkodzenia nerwu krtaniowego wstecznego. Odległe wyniki czynnościowe oceniane w aspekcie komfortu przełykania w obu grupach chorych były dobre i nie różniły się.
wnioski: Wyniki leczenia chirurgicznego uchyłków Zenkera są dobre. Podwieszenie uchyłka z jednoczasową miotomią daje podobny odległy efekt czynnościowy, jak wycięcie uchyłka z miotomią i może stanowić alternatywę operacyjną dla grupy chorych w zaawansowanym wieku, obciążonych dodatkowymi schorzeniami.
|