Search for content and authors
 

ZMIANY STĘŻENIA CYTOKIN I ICH INHIBITORÓW ORAZ CHEMOKIN U CHORYCH LECZONYCH Z POWODU CIĘŻKIEJ POSTACI OSTREGO ZAPALENIA TRZUSTKI

Robert Słotwiński 2Waldemar L. Olszewski 1Ireneusz W. Krasnodębski 2Zdzisław Wójcik 2Włodzimierz Cebulski 2Katarzyna Małyszka 2Marzanna Zaleska 1

1. Polska Akademia Nauk, IMDiK, Zakład Chirurgii Transplantacyjnej (IMDiK PAN), Pawińskiego 5, Warszawa 02-106, Poland
2. Akademia Medyczna, Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Żywienia, Banacha 1a, Warszawa 02-097, Poland

Abstract

Dynamika zmian stężenia cytokin oraz ich inhibitorów u chorych leczonych z powodu ciężkiej postaci ostrego zapalenia trzustki (OZT) jest nadal mało poznana. W wybranych grupach chorych z OZT poziom cytokin w surowicy krwi koreluje z wystąpieniem ciężkich powikłań co ma istotne znaczenie w prognozowaniu przebiegu choroby. Cel pracy: przedmiotem badań była ocena dynamiki zmian poziomu wybranych cytokin, ich inhibitorów i chemokin u chorych leczonych z powodu ciężkiej postaci OZT. Materiał i metodyka: do badań zakwalifikowano 15 chorych z ciężkim OZT (wg skali Ransona i APACHE II). Zmiany stężenia wybranych parametrów immunologicznych (IL-1, TNF, IL-6, IL-8, IL-10, IL-1ra, sTNFRI p55, IP-10, MIP-1) badano we krwi obwodowej (met. ELISA), przy przyjęciu chorych do kliniki przed leczeniem, a następnie monitorowano w odstępach 6-7 dniowych przez okres 3 tygodni w czasie prowadzonego leczenia (leczenie chirurgiczne: drenaż ropni, usunięcie zakażonej martwicy trzustki, wycięcie poprzecznicy, śledziony; leczenie żywieniowe). Wyniki: Spośród 15 chorych, 1 osoba zmarła z powodu niewydolności oddechowej w 1 tygodniu leczenia. W badaniach immunologicznych uwagę zwracał wzrost poziomu sTNFRI (10300 pg/ml), IL-10 (125.6 pg/ml) i IL-8 (237.5 pg/ml) po leczeniu chirurgicznym. U pozostałych chorych poprawa stanu miejscowego korelowała z obniżeniem w surowicy krwi stężenia niektórych wskaźników odporności (w 3 tyg. obserwacji dla sTNFRI 3452.82027 pg/ml vs.2895.22079 pg/ml, p=0.002, dla MPI-1 25.4719 pg/ml vs. 13.0211 pg/ml, p=0.04, dla IL-8 122.08116 pg/ml vs.84.1070 pg/ml, p=0.04 i dla IL-1ra 3992.53523 pg/ml vs.2046.621711 pg/ml, p=0.05). Poziom IL-1, TNF i IL-10 był przez cały czas obserwacji wykrywalny i ulegał obniżeniu po 3 tyg. leczenia (kolejno: 3.4 - 0.00 pg/ml, 10.07- 5 pg/ml, 41.19 -29.71 pg/ml, p>0.05). Stężenie IL-6 obniżało się w 1 i 3 tygodniu leczenia (w 1 tygodniu z 134.5167 pg/ml do 73.946 pg/ml, p=0.05), a IP-10 istotnie rosło po 2 tygodniach (255.7234pg/ml vs.450.7375pg/ml, p=0.01), a następnie malało w 3 tygodniu monitorowania. Stężenia badanych wskaźników odporności korelowały z ciężkością przebiegu choroby i były wyższe u chorych wymagających kilku zabiegów. Wnioski: Spośród badanych parametrów odporności w ocenie skuteczności leczenia największą przydatność miało monitorowanie dynamiki zmian stężenia sTNFRI i IP-10, co wskazuje na istotny udział tych mediatorów w regulacji zaburzeń odporności u chorych z ciężką postacią OZT.

 

Legal notice
  • Legal notice:
 

Related papers

Presentation: poster at XI Kongres PTG-E, Sesja tematyczna 1., by Robert Słotwiński
See On-line Journal of XI Kongres PTG-E

Submitted: 2004-03-31 22:59
Revised:   2009-06-08 12:55