WPROWADZENIE: W poprzednich pracach prowadzonych na modelu doświadczalnym wrzodów octowych u szczurów wykazaliśmy, że zahamowanie aktywności enzymu konwertujacego (ACE) przez Lisinopril oraz blokada receptorów AT-1 przez Losartan przyśpieszają procesy gojenia. W przypadku blokady receptorów AT-1 przez Losartan udowodniliśmy, że ten mechanizm ochronny wiąże się z zablokowaniem naczyniozwężającego działania Angiotensyny II oraz pobudzeniem receptorów AT-2, prowadzącym do uwalniania NO. Nadal jednak pozostaje do wyjaśnienia dokładny mechanizm protekcyjnego działania blokady konwertazy angiotensynowej w tym modelu doświadczalnym, szczególnie w świetle wysokiego poziomu Angiotensyny 1-7, wykazanego ostatnio u zwierząt otrzymujących inhibitory ACE.
Biorąc pod uwagę powyższe fakty postanowaliśmy zbadać udział Angiotensyny 1-7 w protekcyjnym działaniu blokady ACE, stosując antagonistę receptorów Angiotensyny 1-7 (A-779).
METODYKA: Eksperymenty przeprowadzono na szczurach rasy Wistar (200-250 g). U zwierząt pod narkozą pentobarbitalową wywoływano wrzody octowe o powierzchni wyjściowej 30 mm2. W 7 dniu procesu gojenia ponownie otwierano jamę brzuszną, mierząc powierzchnie wrzodów (UA) oraz przy użyciu metody laser-Doppler mikrokrążeniowy przepływ krwi (GBF) w kraterze i brzegu owrzodzeń w następujących grupach zwierząt: kontrolnej, po podaniu A-779, po podaniu Lisinoprilu (10mg/kg), Losartanu (10mg/kg) oraz Lisinoprilu + A-779 i Losartanu + A-779,
WYNIKI: W grupie kontrolnej w 7 dniu gojenia UA zmniejszyła się o 66% a GBF w brzegu owrzodzenia wzrastał o 34% (p< 0,05). Zarówno w grupie zwierząt otrzymujących Lisinopril jak i Losartan obserwowano znamienne przyśpieszenie procesu gojenia. U zwierząt otrzymujących Lisinopril UA obniżyło sie o 79% a GBF wzrastał o 53% w stosunku do grupy kontrolnej.
Padanie samego A-779 nie wywoływało istotnych zmian w precesie gojenia owrzodzeń octowych. Bloker receptorów Angiotensyny 1-7 (A-779) zastosowany wraz z Lisinoprilem prawie całkowicie odwracał krążeniowe i protekcyjne działanie Lisinoprilu. W tej grupie powierzchnia owrzodzeń (UA) ulegała redukcji jedynie o 64% a GBF wzrastał jedynie o 31% ( obie wartości N.S. w stosunku do grupy kontrolnej). Natomiast A-779 podany wraz z Losartanem nie wpływał istotnie na działanie Losartanu w tym modelu.
WNIOSKI: Powyższe wyniki wskazują na to, że układ renina-angiotensyna bierze udział w procesie gojenia eksperymentalnych owrzodzeń żoładka. Mechanizm protekcyjnego działania inhibitorów ACE ma związek z uwalnianiem Angiotensyny 1-7 wywierajacej wpływ naczyniorozszerzający na mikrokrążenie w żołądku.
|