Sugeruje się, że skojarzona ocena pomiarów obecności przeciwciał pANCA i ASCA jest przydatna w diagnostyce różnicowej typów nieswoistych zapaleń jelit (IBD).
Celem pracy było porównanie częstości występowania pANCA i ASCA u chorych na IBD.
Badaniem objęto 63 chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) i 14 chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna (ch.LC). W grupie chorych na WZJG 39 chorych reprezentowało CAI>4 wg Rachmilewitza, a 24 pacjentów było w fazie remisji. Na podstawie wskaźnika CDAI stwierdzono aktywną postać ch.LC u 8 chorych, a remisję u 6 chorych. Do oceny przeciwciał pANCA, ASCA IgA i IgG wykorzystano test ELISA z użyciem zestawów firmy Cogent Diagnostics and Genesis Diagnostics.
U 20 chorych na WZJG zapalenie obejmowało odbytnicę, u 31 chorych zmiany były w lewej połowie jelita grubego, a u 12 pacjentów zajęte było całe jelito grube. U 8 chorych na ch.LC proces obejmował wyłącznie jelito grube, natomiast u 6 zmiany zlokalizowane były zarówno w jelicie cienkim jak i w grubym. U chorych na WZJG częstość występowania pANCA była istotnie wyższa w porównaniu z chorymi na ch.LC (58% vs 28%; p<0,05). Z kolei częstość występowania IgA i IgG ASCA była istotnie wyższa u chorych na ch.LC w porównaniu z WZJG (57% vs 24%; p<0,05). Nie obserwowano istotnej korelacji między obecnością pANCA i ASCA, a lokalizacją zmian, czasem trwania choroby oraz zastosowanym leczeniem. Czułość i swoistość pANCA dla rozpoznania WZJG wynosiła 58% i 85%. Natomiast czułość i swoistość ASCA dla rozpoznania ch.LC wynosiła odpowiednio 57% i 92%
Nasze wyniki potwierdzają obserwacje, że oznaczenia przeciwciał pANCA i ASCA u chorych z IBD może ułatwiać ostateczne rozpoznanie.
|