Badania ostatnich lat wskazują na istotną rolę w karcynogenezie trzustki zmian w aparacie genetycznym komórek. Celem pracy było porównanie częstości mutacji genów K-ras, p16, c-erbB-2, p53 i DPC4 w raku trzustki oraz określenie ich znaczenia prognostycznego.
Badaniem objęto 26 chorych z RT, u których została wykonana pancreatoduodenectomia sposobem Whipple`a lub częściowa resekcja trzustki. Mutacje genu K-ras, c-erbB-2 i genu p16 były analizowane po amplifikacji genomowego DNA z wykorzystaniu metody reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Dla oceny mutacji genów p53 i DPC4 przeprowadzono reakcje immunohistochemiczne z przeciwciałami monoklonalnymi anty-p53 (Dako) i anty-DPC4 (Santa Cruz).
Mutacja genu K-ras została wykryta w 20 (76,9%) przypadkach chorych z RT, mutacja genu p16 w 19 (73,1%), a amplifikacja genu c-erbB-2 w 15 (57,7%) przypadkach. Dodatni jądrowy odczyn immunohistochemiczny dla genu p53 wykazany został w 16 (61,5%) przypadkach, zaś utrata ekspresji genu DPC4 w 14 (53,8%) przypadków. Równoczesne mutacje wszystkich badanych genów zaobserwowano w 5 (19,2%) przypadkach. Średni czas przeżycia chorych z RT wynosił 9,5 miesiąca. Wśród badanych mutacji jedynie utrata ekspresji genu DPC4 związana była z krótszym czasem przeżycia (p<0,01). Zaobserwowano związek między wystąpieniem mutacji genów K-ras i p53 a stopniem zróżnicowania guza (p<0,01). Obecność mutacji genu K-ras związana również była z wystąpieniem przerzutów do węzłów chłonnych (p<0,05). Nie wykazano związku między występowaniem mutacji badanych genów a rozmiarem guza, płcią lub wiekiem chorych.
Podsumowując, badane mutacje odgrywają istotną rolę w procesie karcynogenezy trzustki. Jedynym czynnikiem wpływającym na długość przeżycia chorych z rakiem trzustki była mutacja genu DPC4, ale znaczenie kliniczne mogą mieć również mutacje genów K-ras i p53.
Praca finansowana z grantu Komitetu Badań Naukowych nr 3 P05B 121 23
|