Nachylenie krzywej SAS w skali log-log jest zdeterminowane
postacia rozkadu wielkosci ziaren (patrz §2.3.9).
Ustalono, ze nachylenie p = - 4 odpowiada rozkadowi log-normalnemu
zas p = - 2 rozkadowi wykadniczo-potegowemu. Szczególna cecha
rozpraszania niskokatowego jest - obok pomiarów wielkosci ziaren -
mozliwosc badania obiektów wiekszych niz rozmiar ziarna proszku
(lewa czesc krzywej z rys. 3.10a). Obiekty
te to ukady ziaren pozostajace w pewnych geometrycznych relacjach
wzgledem siebie. Spodziewane relacje to:
- Brak jakichkolwiek relacji. Luzny proszek z niepowiazanymi, stosunkowo
odlegymi od siebie ziarnami, najlepiej zawiesina drobin w cieczy.
Krzywa SAS takiego ukadu dla
q
powinna miec stae nachylenie p = 0.
- Aglomeraty ziaren. Czesc ziaren zwiazana w ``super ziarna'' o
wielokrotnie wiekszym rozmiarze niz ziarna pierwotne (krystality).
Krzywa SAS powinna skadac sie z segmentów o nachyleniu wasciwym
dla GSD kazdego ``podproszku'', wystepujacych w obszarze
q wasciwym dla sredniego rozmiaru ziarna (lub aglomeratu)
kazdego ``podproszku''.
- Fraktale masowe. Rozgaezione aglomeraty ziaren mogace osiagac rozmiary
porównywalne z objetoscia próbki (rys. 3.8).
Rozpraszaja jak pojedyncze ziarna ale o zmiennej gestosci. Gestosc
fraktala masowego o wymiarze DM jest funkcja odlegosci
od jego centrum:
(r) = = rDM-3.
Rozpraszanie na takich strukturach daje, wedug [52],
nachylenia krzywej niskokatowej p = - DM.
Krzywa niskokatowa posiada typowo trzy rejony niosace trzy rózne informacje:
- czesc wysokokatowa o - zazwyczaj - staym nachyleniu wasciwym dla
formy rozkadu wielkosci ziaren proszku (por. §2.3.9),
- zagiecie (zakreslone elipsa na rys. 3.10a),
którego wykreslenie w postaci krzywej Guinier (rys. 3.10b)
pozwala na wyznaczenie sredniego rozmiaru ziarna w proszku,
- czesc ultraniskokatowa, której nachylenie pozwala okreslic masowy
wymiar fraktalny struktury tworzonej przez ziarna proszku i/lub aglomeracje
ziaren.
roman pielaszek
2003-01-13