W trakcie ostrego procesu zapalnego trzustki w postaci obrzękowej obserwuje się u dużej grupy chorych podwyższony poziom glikemii, często wymagający insulinoterapii. Przez wiele lat uważano, że istnieje zupełna odrębność anatomiczna i funkcjonalna części zewnątrzwydzielniczej i dokrewnej trzustki. Wykazanie parakrynnego działania hormonów trzustki pozwala na przypuszczenie, że lokalne oddziaływanie peptydów wysp Langerhansa może mieć swój udział w regulacji funkcji części zewnątrzwydzielniczej.
W oparciu o model doświadczalny OZT, postanowiono dokonać analizy zawartości insuliny w komórkach B trzustki w różnych fazach choroby oraz ocenić korelację tych wyników z aktywnością enzymów trzustkowych.
Ostre doświadczalne zapalenie trzustki wywoływano u szczurów poprzez infuzję dożylną ceruleiny wg metody opisanej przez Lampel i Kern`a, w dawce 5 μg/kg m.c./h przez okres 1, 2, 3 i 4 godzin w odpowiednich grupach. Do badań pobierano krew w celu oznaczenia aktywności alfa-amylazy w surowicy oraz trzustkę do oceny histologicznej i reakcji immunocytochemicznej z przeciwciałami przeciwko insulinie (Camon, 1:500). Preparaty immunocytochemiczne poddano analizie mikrodensytometrycznej z użyciem mikrokomputerowego analizatora obrazu, stosując program pomiarowy Multiscan v.4.01. Wykonano pomiary powierzchni przekroju komórek dokrewnych B i w obrębie zaznaczonego obrazu pojedynczej komórki zmierzono rozkład jasności punktów. Natężenie barwnych reakcji oceniano w jednostkach gęstości optycznej, w odniesieniu do średniej z lokalnego histogramu.
Stwierdzono znaczny spadek ekstynkcji komórek B trzustki w trzeciej i czwartej godzinie doświadczenia, co korelowało ze wzmożoną aktywnością alfa-amylazy w surowicy. W preparatach histologicznych trzustki obserwowano w tych grupach obraz ostrego śródmiąższowego zapalenia narządu. Wykazanie istotnego zmniejszenia zawartości insuliny w komórkach B trzustki zmienionej zapalnie wskazuje na udział części dokrewnej narządu w złożonej patogenezie OZT.
|